“หนุง!!! ...ยิ้ม!!!” “หนุง!!! แกรู้ตัวมั้ยว่า เวลาแกไม่ยิ้ม หน้าแกจิกขนาดไหน!!!” “หนุง!!! … !!!” และอีกหลาย “หนุง!!! …!!!” 5555+ เสียงของอาจารย์ ที่เวลาเขียนแล้ว ต้องเพิ่ม “!” ให้อีกหลายตัว เพื่อให้คนอ่านได้เห็นภาพที่ชัดเจนยิ่งขึ้น โดยเฉพาะคนที่เคยเรียนกับอาจารย์ คงจะจำกันได้ดี เพราะเหมือนเสียงเหล่านี้ มันได้ฝังอยู่ในซิลิบลัมไปแล้ว 55 แต่!!! เสียงเหล่านี้นี่แหละ ที่ทำให้เด็กกะโปโลคนหนึ่งมีบุคลิกภาพที่ดีขึ้น (อาจารย์ได้อ่าน คงบอกว่า นี่ดีขึ้นแล้วหรอ ? ..55) ทำให้เด็กกะโปโลคนนี้มีคำตอบที่สวยหรู จนไม่น่าเชื่อว่าหน้าแบบนี้จะตอบอะไรที่ฟังแล้วดูดีมีสาระกับเค้าได้ และในที่สุด หนูก็ได้มีโอกาสติดปีก และเขียนความในใจกับเค้าบ้างแล้ว... เย่ๆ หลังจากที่พร่ำเพ้อกับผองเพื่อน (ที่รู้กันว่าใคร..555) ว่าจะเขียนความในใจว่าอะไร ส่วนหนูเป็นเอามาก ขนาดคิดว่า adj. นำหน้าชื่อหนู จะเป็นคำว่าอะไร 555 (อันนี้การหนักกว่าเพื่อนๆอีก) และแล้ววันนี้ก็มาถึง ^^ หนูขอกราบขอบพระคุณอาจารย์งามๆสำหรับความทุ่มเทที่อาจารย์มีให้กับพวกเรา ความสำเร็จของหนูเกิดขึ้นได้ เพราะมีอาจารย์เป็นส่วนหนึ่งและส่วนสำคัญ ขอบคุณมากๆค่ะ @^_^@ นอกจากนี้ ขอขอบคุณ - ป๊ากะม้า สำหรับกำลังทรัพย์และกำลังใจ ^3^ - หลินฮุ่ย สำหรับกำลังใจ น่ารักที่สุดอะ คนนี้ ^^ - คุณแม่ พี่โน๊ต และผู้ช่วยอาจารย์ทุกคน สำหรับความช่วยเหลือ - เพื่อนๆ Class Wing Jul-Aug 2010 พี่เจิน พี่ลิน พี่ซันนี่ พี่หลิว ฝ้าย โอ๋ จอยทั้ง 2 ฯลฯ ที่บ้าบอคอแตกด้วยกัน ดีใจไปกะหนุงเมื่อรู้ว่าหนุงได้ ซึ้งใจอะ อยากจะบอกว่า รักนะ..จุ๊บๆ (555+ ... แอบเขินอะ) - มะปราง(ตุ้ย1) เหมี่ยว(ตุ้ย4) วิว เอื้อง แคท ซู่หนาน นัท และอีกหลายคน ที่เป็นกำลังใจให้ และอวยพรให้เราได้ติดปีกกะเค้าซักที ขอบใจจริงๆ ^^
- สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณ Crystal Thai Airlines ที่แอบเห็นความสามารถลึ๊ก...ลึกที่มีอยู่ในตัวหนู และทำให้ให้หนูได้มีโอกาสรู้จักกับเพื่อนร่วมงานที่น่ารักมากมาย
by น้องหนุง ชนิศา คงไทยเสรีกุล