OUR SUCCESS

Qatar Airways Angel Nov 09
My Testimonial, thank you Ajarn Aum and Perfect Angels

จริงๆแล้วไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะต้องมาเรียนคอร์สแอร์ เพราะคิดอยู่เสมอมาว่าภาษาเราก็โอเคในระดับนึง หน้าตาก็ไม่ได้แย่มาก ยังไงถ้าเราพยายามแล้วมันต้องสำเร็จ.....จริงค่ะ!!!  ถ้าเราพยายามมันต้องได้ แต่ไม่ทั้งหมด......แล้วมันจะได้เมื่อไหร่หละ เมื่อไหร่เราจะเห็นข้อผิดพลาดข้อตัวเองที่เราไม่รู้ตัวมาก่อน นั้นแหละเป็นจุดที่เริ่มน่อยมองหาที่เรียน เรียนจากอาจารย์ เรียนจากเพื่อน แล้วย้อนดูเพื่อพัฒนาตัวเอง

จากที่เจ็บใจในการตกรอบมาหลายครั้ง ซ้ำแล้วซ้ำอีก ไม่เข็ด ก็เริ่มโทรไปสถาบันที่เปิดสอน คนรับตอบคำถามแบบ “น้องจะเรียนก็เรียน ไม่ก็เรียนก็วางไปเถอะ”แต่พอกริ๊งแรกที่ได้โทรไปคุยกับอาจารย์อุ้ม มันไม่ใช่ อาจารย์ถาม “น่อยสมัครอะไรมาบ้าง ถึงรอบไหน รวมไปถึงน้ำหนักส่วนสูง โทอิค”สารพัดนานาที่เป็นส่วนประกอบที่มีความสำคัญในการเป็นแอร์ นั้นเป็นสิ่งที่บอกถึงความใสใจในรายละเอียดของเด็กแต่ละคน ไม่ใช่รับแต่ปริมาณ หลังจากให้อาจารย์ดูหน้าตาเป็นที่เรียบร้อย น่อยก็เรียนบ้าง ขาดบ้างเนื่องจากงานเยอะ....แต่มันไม่ใช่ข้ออ้าง ย้ำ มันไม่ใช่ข้ออ้างจริงๆ....อาจารย์บอก “แกอย่าขี้เกียจ แกต้องขยันได้แล้วนะ”อาจารย์อาจจำไม่ได้ แต่น่อยจำได้แม่น เพราะเป็นจุดกระตุ้นให้เรากลับมา Focus มากกว่านี้ ระหว่างเรียนก็ไปสมัครนู้นนั่นนี่บ้าง ผ่านรอบโน้น ตกรอบนี่ไปเรื่อย แต่เราคิดว่าไม่เป็นไร ตกก็เอาใหม่ ท้อเหมือนกันนะ แต่จะให้ทำไง หยุดก็เท่ากับไม่ได้ หลังจากเรียนจบ ไม่มีสายการบินมาเปิดมากนัก ก็ทำงานไปเรื่อย ทิ้งที่เรียนไปบ้าง จนวันนึงเข้ามาอ่านที่เพื่อนเขียนให้อาจารย์นี่แหละ อ่านรู้สึกมีกำลังใจฮึดขึ้นมาอีก (อ่านของ วี นี่แหละ ชอบมากกกกถึงกลับปริ้นเอามาอ่านทุกครั้งที่ท้อ) และปริ้นรูปอาจารย์ติดไว้ตรงหน้าที่โต๊ะทำงานเลยย แต่หนูไม่ได้จุดธูปนะ เห็นหน้าอาจารย์ทีไร มันเห็นภาพว่าอาจารย์กำลังพูดอยู่ว่า “ชั้นเชื่อ แกต้องทำได้” จริงๆนะ หนูมองรูปจารย์บ่อยกว่ารูปอาม่าซะอีก

สุดท้ายก็มาลงเอยที่กาตาร์ อาจเรียกได้ว่าเป็นรอบควันหลง เนื่องจากเค้ารับไปแล้วแต่ส่งเมล์กลับ short listed ใหม่ กว่าจะผ่านเข้ามาได้แสนลำบากยากเข็น ถ้าไม่ได้การทำกรุ๊ปที่ได้ลองทำกับเพื่อนๆตอนเรียน รับรองน่อยตกไปแล้ว เพราะปกติเป็นคนตื่นเต้นมาก ควบคุมตัวเองไม่ได้แน่นอน แต่การฝึก การเรียนจากเพื่อนมันทำให้เราปรับปรุงพัฒนาตัวเอง เตรียมตัวรับสถานการณ์ อยู่บ้านเตรียมเองคงไม่เหมือนจริงขนาดนี้  หนูยอมรับเลยค่ะอาจารย์ว่าทำกรุ๊ปตอนที่เรียนตื่นเต้นกว่าตอนที่สมัครหลายเท่า ส่วนรอบไฟนอลเนี่ย ถ้าไม่ได้อาจารย์ หนูคงไม่เกิดแน่นอนคะอาจารย์ (วิญญาณน้องหมีลิซ่ามีจริง) อันนี้รับประกัน ไม่สามารถอธิบายได้ แต่คนที่เรียนจะรู้ดีเลย  เราเคยคิดว่ากาตาร์มันคงยากเกินไปสำหรับเรา และไม่เคยหวังกับสายการบินนี้เลยยย สุดท้ายเราก็ได้ เราคิดว่าเป็นเพราะเราไม่ยอมแพ้ และเราไม่กลัวที่จะแพ้อีกครั้ง มันเป็นสิ่งที่ทำให้เรามาถึงตรงนี้ได้

อาจารย์ค่ะ...... ขอบคุณค่ะอาจารย์.....ไม่รู้จะพูดออกมาเป็นคำยังไง ถ้าไม่มีอาจารย์หนูคงไม่มีวันนี้ คงมองไม่เห็นขอเสียอีกหลายอย่างที่ตัวเองไม่เคยเห็นมาก่อน และไม่รู้อีกนานแค่ไหน หนูจะได้เป็นแอร์ หนูเชื่อมั่นและศรัทธาในความเป็นครูของอาจารย์ที่ไม่เคยทิ้งลูกศิษย์

ขอบคุณคุณแม่ พี่โน้ต สำหรับชุดสูทและที่คอยติดตามผลงานตลอดมา

ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆที่คอยเป็นกำลังใจให้กันและกัน และคอยให้คำปรึกษา คงไม่ต้องเอ่ยชื่อ เพราะกลัวจะพูดไม่ครบ  

ขอบคุณพ่อ แม่ที่ไม่เคยขัดลูกไม่ว่าลูกจะอยากทำอะไร อยากเป็นอะไร

เราเชื่อทุกคนต้องทำได้ อย่าท้อนะ สู้ต่อไป อย่ายอมแพ้ เอาให้มันรู้ไป……

by น้องน่อย พัชระ ติกวัฒนานนท์