หลังจากที่เอามือลูบบอร์ดนางฟ้ามานาน แอบเอารูปไปทาบบ้าง ในที่สุด ที่สุด ที่สุด ก้อเป็นวันของเรา กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด เสียงกรีดร้องที่ดังอยู่ในใจเพราะได้รับ Call from RBAตอนทำงานอยู่ทำอารัยไม่ได้นอกจากทำตัวสุภาพไปตามระเบียบ เกือบจะเลิกงานมีแอบโทรหาอาจารย์ว่าได้รับ Callแล้วออกแนวอดใจไม่ไหว อิอิอิ วันแรกที่มาสมัครเรียนนะ ตกใจกับเสียงและสายตาของอาจารย์ ว่า…ได้อีกน่ะ พรีสกรีนเสร็จถามตัวเองว่า ทำไมตัวฉันดูห่างไกลความเจริญเช่นนี้ ทำไงได้หละ ถอยหลังไม่เป็นซะด้วยซิ เรียนไปซักพัก เอ๊ะ ของเค้าดีจิงๆ นะ ค่อย ๆ ดูดีมีชาติตระกูล
ถึงแม้ว่านู๋จะทำงานหนักไม่ไหวจะเคลียร์แค่ไหน ทุกๆ ครั้งที่นู๋เปิดการบ้านที่อาจารย์ส่งกลับขึ้นมาดูนู๋อยากจะบอกอาจารย์ว่าใช่เลยอยากตอบแบบนี้แหละ แต่ทำไมได้ อาจารย์สามารถเข้าใจนู๋ด้วย สุดยอดอะ!ขอบคุณอาจารย์มาก ๆ นะค่ะ นู๋รับรุ้ได้ถึงความตั้งใจเกินร้อยของอาจารย์ แต่นู๋ตั้งใจสองเรยค่ะ
ขอบใจเพื่อนๆ วิง Jan-Febขอบจัยนะก้อย ที่คอยบอกฉันว่าแกต้องทำได้แน่ ๆ อ๊อฟด้วยที่ฟังดูเหมือนชมแล้วก้อด่าในเวลาเดียวกัน ขอบคุณหวาน กับ เบล ที่วึ่นวือมากมาย คอยคลายเครียด พลอยก้อเหมือนกาน ทำเป็นหั้ยกำลังใจคนอื่นแต่ตัวเองก้อนอยเอง อิอิอิ ขอบคุณ แม่ กับ ป๋า และก้อทุกคนในครอบครัวที่คอยเป็นกำลังใจ ขอบคุณตัวเองที่เลือกที่จะทำตามความฝันถึงแม้ว่าจะไม่รุ้ว่าอีกไกลแค่ไหน
ขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้ได้เจอ อาจารย์อุ้ม และก้อทุก ๆ คน ไม่ว่าจะเป็น คุณแม่ คุณพ่อ พี่โน๊ต หนึ่งกับขิง แล้วก้อ…ไอติม เล่นไอติมก้อคลายเครียดดีนะ 555+ทุก ๆ คนคอยดูแลทุกอย่างเหมือนกับคนในครอบครัว อยากจะเขียนอีกนะ แต่เยอะแระ ขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆ ได้ตามหาฝัน รู้นะ ว่ามันเหนื่อย มันท้อ แต่มันก้อคุ้ม จิงๆ
by น้องแบงค์ มาฆวี มิสิรา
Try is nothing to lose! BANK ^ ^