OUR SUCCESS

Qatar Airways Angel, June 10 (Chiang Mai Walk In)
My Testimonial, thank you Ajarn Aum and Perfect Angels

ความในใจจากน้องเบสท์ ศิรินาถ มหากนก ถึงอาจารย์อุ้ม   Wed, June 16, 2010 12:36:33 PM© Dear Sirinard, Congratulations! We are pleased to inform you…..bla bla…….. กรี๊ดดดด!!! ฮือ!!! กรี๊ด!!! ฮือ !!! โอยย!!!! ฮืออ กรี๊ดดด!!! โอย !!! ในใจคิดเอาไงดีว่ะ อยู่บ้านกับซิดนีย์และคุ๊กกี้ (น้องหมาสองตัวที่บ้าน ทำหน้างง,,, พี่สาวชั้นเป็นอะไร ทำไมนอนกลิ้งไปกลิ้งมา ทุบเตียง ทุบหมอนคว่ำหน้า นอนหงาย) เดินก็ไปไหนก็ไม่ได้ขาบวม ฮืออ!! กรี๊ด!!! เฮ้ย...โทรหาอาจารย์อุ้ม ใช่ๆๆ โอว บ้าไปแล้วว ทำอะไรไม่ถูก   เรา: อาจารรรรรรรย์ หนูได้แล้วค่า ฮือๆๆๆๆ โอยๆๆ กรี๊ดๆๆๆ.... อาจารย์อุ้ม: เก่งมากกกกกก ลูก ช้านบอกแกแล้วแกต้องได้ เห็นไม๊สมกับที่หอบสังขารไปสมัคร (ขาบวมตั้งแต่ก่อนไปสมัคร) นู๋จะได้ใส่หมวก Oryx แล้วนะลูกกกกก เรา: ฮืออออ กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ อาจารย์หนุเข้าใจถูกแล้วใช่ไม๊คะ หนูอ่านแค่คำว่า congratulation หนู อย่างเดียวหนูไม่ได้อ่านอะไรต่อเลยค่า อยากกรี๊ดอ่า อาจารย์ อาจารย์อุ้ม : ฮ่าๆ กรี๊ดมาเลยลูกกก เดี๋ยวอาจารย์กับไอติมช่วยฟัง ฮ่าๆๆๆๆ   เกริ่น ช่วงปลายเดือนพฤษภาคม ขณะที่เพื่อนกำลังวุ่นอยู่กับการจองตั๋ว และที่พักเพื่อไปWalk in QR ที่เชียงใหม่....ตอนนั้นเราชิวมาก เพราะตัดสินใจว่าจะไม่ไป เพราะคิดว่าไปยังไงก็คงไม่ได้หรอก เรายังไม่พร้อม แล้วก็เคยลอง walk in QR  (ก่อนมาเรียนกับอาจารย์)และก็ตกรอบทำกรุ๊ป เลยรู้ว่า QR โค-ตะ-ระ ยาก สรุป ไม่เอายังไงก็จะไม่ไป เพื่อนๆช่วยยุช่วยชง ยังง๊ายยยย ก็ไม่ไป... จนกระทั่ง อาจารย์อุ้มถามว่า “เบส แกไปเปล่า” ... อุเหม่ งานเข้า “ไม่ไปค่ะอาจารย์” ......”เบส ทำไมแกไม่ไป มีโอกาสก็ไปสิ แกอย่ามางีเง่า....ถ้าไม่ไปชั้นโกรธแกจริงด้วย” ...............สรุปกลับบ้านรีบจองตั๋ว ฮ่าๆๆๆๆ กลัวอาจารย์โกรธง่ะ ก่อนไปเชียงใหม่ 1 วัน เจ้ากรรมขาดันบวมเจ็บมาก เลยไม่ได้ไปเรียนกับอาจารย์เลยวันนั้นเอาไงดี เจ็บปวด แล้วชั้นจะไปเชียงใหม่ได้ไม๊ แล้วกรรมการจะเห็นไม๊ว่าขาชั้นมันไม่เท่ากัน บลา บลา บลา จิตตก....ส้นสูงอีก โอยย เจ็บๆๆๆๆ  แต่เอาวะ นึกถึงหน้าอาจารย์อุ้มไว้ สู้เว้ยยยย!!!! เอาไงเอากัน เดินไป Walk in ยื่น resume แบบว่า the show must go on และที่สำคัญ “ยิ้ม” เข้าไว้ อย่างที่อาจารย์คอยพร่ำสอน (เบส! เวลายิ้มแก้มแกกระตุกอย่างเห็นได้ชัด เบส! แกยิ้มแล้วเหมือนยิงฟัน …และอีกมากมาย) จนฝ่าฟันมาจนเข้ารอบ Final อาจารย์ยังขึ้นมาติวให้ที่เชียงใหม่ ตั้งแต่ประมาณ 6 โมงเย็นจนจะตี 2 ในใจคิด เฮ้ยย อาจารย์มาตั้งไกลมาติวให้พวกเรา อดหลับ อดนอนยิ่งกว่าเรา แล้วเราจะท้อไม่ได้ ยังไง พรุ่งนี้ Final ก็ต้องเต็มที่ (ขาที่บวมกว่าเดิมก็ช่างมันไปก่อน พรุ่งนี้วันสุดท้ายแล้วนะขาจ๋า หลังจาก Final เราจะให้ขาจ๋าของเราได้พักอย่างเต็มที่นะจ๊ะ)   ขอขอบคุณ ©อาจารย์อุ้ม – อาจารย์รู้ไม๊คะ หนูอ่ะดูความในใจของนักเรียนอาจารย์มาเป็นปีๆ แล้ว เห็นรูปอาจารย์ใน TCC มาเป็นปี (การันตี ว่าอาจารย์สวยเด้ง กว่าในรูปเยอะค่ะ สอนดึกดื่น หน้าอาจารย์ก็ยัง Blink กว่าพวกหนูอีก)แต่หนูไม่กล้ามา pre-screen กับอาจารย์ค่ะ หนูแอบกลัว ฮี่ๆๆๆๆ สุดท้ายก็รวบรวมความกล้ามา pre-screen กับอาจารย์แล้วก็เริ่มเรียนกับอาจารย์ ทำให้หนูรู้ว่า อาจารย์เป็น The BEST จริงๆ อาจารย์ทุ่มเท กับลูกศิษย์ทุกคน อาจารย์รู้จุดอ่อน จุดแข็งจากหนูที่เป็นคนหน้าไม่ยิ้ม อาจารย์ก็สามารถทำให้หนูยิ้ม แบบไม่ยิงฟันได้ อาจารย์ทำให้หนูรู้ว่า อาจารย์น่ากลัวกว่ากรรมการ ฮ่าๆๆ อันนี้คอมเฟริ์ม เพราะตอนเรายิ้มให้กรรมการแก้มเราไม่กระตุก แล้วกรรมการก็ไม่ทำตาถลึงใส่หนูด้วย (ทุกท่านที่อ่านอย่าเพิ่งตกใจค่ะ อาจารย์ไม่ใช่แม่มดใจร้าย แต่อาจารย์หวังดี อยากให้ทุกคนเป็น candidate ที่ perfect  นอกเวลาเรียนอาจารย์อุ้มก็จะกลับมาเป็นอาจารย์อุ้มที่แสนใจดีค่า)หนูไม่รู้จะขอบคุณอาจารย์ยังไงดีค่ะ กับความทุ่มเทของอาจารย์ไม่ใช่แค่ทำให้หนูได้กาตาร์เท่านั้น แต่ยังทำให้หนูเป็น อย่างที่หนูเป็นทุกวันนี้ 

จากคนที่เร่ร่อนไปสมัครแล้วตกรอบสายการบิน นั่น นุ่น นี่ แต่พอมาเรียนกับอาจารย์ยังไม่ทันจะจบคอร์ส หนู walk in QR ก็ได้เลย โอวววว รุ้งี้มาเรียนตั้งนานแล้วค่า....เชื่อแล้วค่ะ ที่ TCC ชอบลงว่า อ.อุ้ม ทำได้อีกแล้ววววว !!!! โอว เยสสส!! .... สุดท้าย หนูอยากบอกว่าหนูรักอาจารย์อุ้ม...อาจารย์และ idol ที่สวยและ perfect ของหนู   ©พ่อแม่– ขอบคุณพ่อ และแม่ที่ดูแลหนู ให้หนูได้มาเกิดบนโลกใบนี้ และขอบคุณเพื่อนๆของพ่อที่เชียงใหม่ทั้งแก๊งเลย ทั้งอาตุ้ย อามืด อาแหม่ม อาจ้อย ที่เชียร์หนูประหนึ่งว่าส่งลูกสาวตัวเองไปสมัคร และขอบคุณอาตุ้ยที่คอยดูแลหนูกับพ่ออย่างดี ตลอดเวลาที่อยู่ที่เชียงใหม่ ©พี่ต้น – ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างตั้งแต่วันแรก จนถึงวันนี้   ©โบว์ กับ ปูเป้ – ถ้าพวกแกไม่แนะให้เรามาเส้นทางนี้ ชาตินี้เราคงไม่คิดจะสมัครแอร์ว่ะ และถ้าพวกแกไม่แนะให้ช้านมาเจอกับอาจารย์อุ้มสุดยอดคนนี้ ช้านก็คงยังไม่ได้มานั่งเขียนความในใจแบบนี้ รักพวกแกนะ รีบตามมานะเพื่อน ©ต่าย และเอมิ – ต่ายขอบคุณที่คอยช่วยพยุงและเป็นกำลังใจให้กันและกัน จนเราฝ่าด่าน QR ด้วยกันมาได้เนอะ เราอุ่นใจมากที่รู้ว่าเราจะได้ไปโดฮากับต่าย รักนะจุ๊บๆ// เอมิเอมิก็เป็นคนนึงที่ยุให้เราไปเชียงใหม่ครั้งนี้ แล้วยังใจดีให้เราติดรถกลับบ้านบ่อยๆ รีบๆตามมานะเพื่อน   ©คุณแม่อาจารย์ คุณพ่ออาจารย์ และพี่โน้ต – ที่คอยดูแลอาจารย์ของหนูเป็นอย่างดี และที่สำคัญขอให้คุณพ่ออาจารย์หายป่วยไวๆ สุขภาพแข็งแรงนะคะ,,, ขอบคุณคุณแม่อาจารย์สำหรับสูทสวยๆ หนูรุ้สึกดีมากทุกครั้งเลยค่ะ เวลาที่ได้คุยกับคุณแม่อาจารย์ คุณแม่อาจารย์ใจดีมากๆเลย,,,ส่วนพี่โน้ตก็ใจดีมากอีก โอวว สรุปครอบครัวอาจารย์ใจดีทั้งครอบครัวเลย ^^ ©แก๊งกาเหว่า AdvancedMAY-JUNE 2010– นุช จอย อาร์ท เดียร์ ส้มโอ กาเหว่า กาเหว่า เย่   ©เพื่อน ๆ Class wing MAY-JUNE 2010 หรือ รุ่นม็อบทุกคน ©พี่หนู และพี่หมู – ที่บรรจง สร้างสรรค์ประดิดประดอยใบหน้าและผมของหนูให้งาม ในวัน Final ©นีน่า พี่กิ๊ฟ และแจง – ที่คอยช่วยเหลือ ประสานงานต่างๆ ทำงานหนักเพื่ออาจารย์ และนักเรียนของอาจารย์ทุกคน,,, ขอบคุณพี่กิ๊ฟที่ช่วยติวในคืนก่อน Final ด้วยค่ะ   ©น้อง ไอติม – ที่ทำให้อาจารย์อารมณ์ดีได้ทุกครั้ง หลังจากที่อาจารย์ปวดหัวกับพวกหนูไอติมพี่ชอบที่หนูหุ่นแบบนี้ หนูไม่ได้อ้วนนะลูก แต่หนูไอติมเชปบ๊ะ บ๊ะ บ๊ะ ©ท้ายสุด ขอบคุณประสบการณ์ และอุปสรรคต่างๆที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิต และสอนเราให้เป็นเราทุกวันนี้  

หนูไม่รู้จะขอบคุณอาจารย์ยังไงดีค่ะ กับความทุ่มเทของอาจารย์ไม่ใช่แค่ทำให้หนูได้กาตาร์เท่านั้น แต่ยังทำให้หนูเป็น อย่างที่หนูเป็นทุกวันนี้ 

by น้องเบธ ศิรินาถ มหากนก