ความในใจจากน้องเปิ้ล จุฬาลักษณ์ รักษาฝูงชน ถึงอาจารย์อุ้ม
ตอนได้รับ Call ว่าได้เป็นลูกเรือของสายการบินรอยัลบรูไนแล้วก็รีบโทรหาอาจารย์อุ้มคนแรกแล้วบอกว่า อาจารย์ๆๆๆๆๆๆ หนูทำได้แล้วววววว ความสึกในตอนนั้นเนี่ย ดีใจมากมาก สมแล้วกับที่รอคอยมานาน เปิ้ลเรียนกับอาจารย์อุ้มครั้งแรกตั้งแต่เดือนกรกฎาคมปี 2008 นานมากกกเป็นรุ่นไม่มี ชื่อรุ่น ใครถามรุ่นไหน ก็ได้แต่บอกว่ารุ่นเดียวกับคนที่อยู่บนบอรด์ 555 รุ่นตกค้างอ่ะค่ะ สมัครมา 20 กว่าครั้ง 10 กว่าสายการบิน เคยผ่านถึงไฟนอล แล้วตก เคยแค่รอบแรกแล้วก็ตก หรือจนกระทั่งสอบว่ายน้ำผ่านแล้วก็ไม่ได้ในตอนหลัง ทุกอย่างต้องใช้ความพยายาม ฝึกฝน และต้องอดทน แต่เปิ้ลโชคดีที่มีอาจารย์อุ้มเป็นแม่คนที่สอง คอยช่วยเหลือ อาจารย์ให้เราเรียนซ้ำแล้วซ้ำเล่าเอาให้จนได้
จากนักเรียนที่ธรรมดาๆคนนึง พูดภาษาอังกฤษไม่เก่ง อาจารย์ก็ทั้งฝึกและแนะนำ และก็สั่งสอนในเรื่องต่างๆ เรียกได้ว่าเป็นนักเรียนรุ่นแรกๆของอาจารย์แต่อาจารย์ไม่เคยลืมลูกศิษย์ทุกคน อ.อุ้มช่วยเหลือเราจนวินาทีสุดท้าย จำเราที่เป็นเราได้ แล้วรู้ข้อบกพร่องว่าเราต้องปรับปรุงตรงไหนยังไง แล้วผลสุดท้าย เปิ้ลก็ทำได้
ตอนที่สัมภาษณ์ สิ่งที่กรรมการถามไม่ได้นอกเหนือจากที่อุ้มสอนเลย อาจารย์สอนให้เราได้เป็นแอร์และแม้กระทั่งการเป็นลูกเรือที่ดี การใช้ชีวิตที่ประเทศอื่น ชีวิตของการเป็นลูกเรือ อาจารย์เป็นไอดอลของใครหลายๆคนรวมทั้งตัวเปิ้ลเองด้วย ที่เปิ้ลมีวันแห่งความสำเร็จนี้ได้ต้องขอขอบคุณอาจารย์ที่ใส่ใจในทุกรายละเอียด ใส่ใจลูกศิษย์คนนี้แม้ว่าจะทำผิดครั้งแล้วครั้งเล่า แต่อ.อุ้มก็ให้กำลังใจเสมอทำให้กลับมาสู้ใหม่ได้อีกครั้งหนื่ง และสามารถทำตามฝันได้จนสำเร็จค่ะ อย่ากบอกว่ารักอาจารย์ค่ะ
นอกจากนี้เปิ้ลต้องขอขอบคุณ พี่โน้ต พ่อ แม่ เพื่อนๆทุกๆคน ที่ทำให้เปิ้ลติดปีกค่ะ
by น้องเปิ้ล จุฬาลักษณ์ รักษาฝูงชน