“สวัสดีค่ะ อาจารย์อุ้ม เขียนความในใจ มันยากจริงๆค่ะ เพราะมันเยอะไปหมด แต่หนูจะพยายามเรียบเรียงให้สื่อออกมาได้ใจความมากที่สุดนะคะ ที่แห่งนี้ .. คือที่ที่หนูได้รับโอกาสให้หนูได้ทำความฝันสำเร็จ ตั้งแต่วันแรกที่มาพรีสกรีน ทุกคนในห้องดูเตรียมตัวพร้อมกันมาก บางคนไปซัมเมอร์เมืองนอก บางคนก็พูดภาษาที่สามได้ แล้วเราล่ะ?? ขอแค่โอกาสให้หนูเถอะค่ะ หนูจะไม่ทำให้ตัวเองและอาจารย์ผิดหวัง! ประโยคนี้หนูพูดกับอาจารย์อุ้มและหนูก็ได้โอกาสนั้น ฟาวเดชั่น!!!! แล้วไง หนูไม่แคร์ เพราะนี่คือโอกาสของหนูที่หนูจะคว้ามัน ก่อนลุกจากเก้าอี้ตัวนั้น อาจารย์อุ้มถามหนูว่า เธออยากได้สายการบินอะไร หนูตอบว่าอะไรก็ได้ค่ะและสิ่งที่อาจารย์ตอบกลับมาคือ โอมานแอร์ จำไว้นะ เหมาะกับเธอตั้งใจและเธอจะได้มัน ในห้องพรีสกรีน .. อาจารย์อุ้มพูดว่า ‘อย่าท้อ ระยะทางการเรียน มันไม่ใช่ง่ายๆ มีอุปสรรคมากมาย ถ้าวันไหนท้อก็ให้คิดถึงความตั้งใจที่จะเป็นแอร์ในวันนี้ อาจารย์ให้โอกาสแล้ว ความสำเร็จมันอยู่ที่เธอเป็นคนทำ’ .. หนูจำขึ้นใจมาก หนูไม่ใช่เด็กที่เก่งสุดในห้องค่ะ ไม่เคยได้เกรด A จากอาจารย์ฝรั่งหรืออาจารย์อุ้ม แต่หนูไม่เคยมาสายและทำการบ้านส่งทุกครั้ง การสอบกับอาจารย์อุ้ม หนูจะโดนลงเรียนคอร์สเสริมเสมอและหนูก็ลงเรียนตามที่อาจารย์บอกทุกครั้งค่ะ เพราะหนูคิดว่า ถ้าหนูเก่งจริงอาจารย์จะให้หนูลงเรียนทำไม ก็เพราะหนูยังขาดในส่วนนั้นๆ หนูจึงต้องเติมให้มันสมบูรณ์
อาจารย์ฝรั่งทุกท่านที่สอนหนู รวมถึงเพื่อนๆหนูทุกคนเขารู้ค่ะว่า สายการบินในฝันหนูคือ โอมานแอร์และวันนี้หนูทำมันสำเร็จ ไม่ใช่แค่ได้ทำอาชีพที่ตัวเองฝัน แต่ยังได้สายในฝันอีกด้วย ขอบคุณโรงเรียน ขอบคุณอาจารย์อุ้ม พี่จี้ อาจารย์ฝรั่งทุกคนที่ให้โอกาส ชี้แนะ อบรมสั่งสอนหนู
ขอบคุณพี่ๆแอดมินทุกคน ที่ไม่ใช่เป็นแค่แอดมิน แต่ยังเป็นเหมือนพี่ที่อบอุ่นดูแลน้องเป็นอย่างดี
ขอบคุณพี่แม่บ้าน หนูชอบคุยกับเขามากค่ะ สนุก และจำได้เสมอว่าหนูชอบกินอะไร ที่นี่ไม่ใช่แค่โรงเรียน เพราะถ้าใช่ หนูจะไม่รู้สึกรักและอบอุ่นขนาดนี้ค่ะ ขอบคุณจากหัวใจ”
น้องโบว์บิ้ว
มนิชญา วิเชียรศรี
ที่นี่ไม่ใช่แค่โรงเรียน เพราะถ้าใช่ หนูจะไม่รู้สึกรักและอบอุ่นขนาดนี้ค่ะ ขอบคุณจากหัวใจ
by มนิชญา วิเชียรศรี (โบว์บิ้ว)